به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، از آنجا که برخی قوانین اسلامی مربوط به حقوق زوجین و روابط آنها با یک دیگر یا فرزندان یا افراد خارج از خانواده می باشد، روی آن ها انگشت گذاشته شده و پیشنهاد برای تغییر آن ها مطرح گردیده است؛ «کتاب جایگاه زن در اسلام» از آثار مرحوم آیت الله شهید مطهری تطابق این قوانین اسلامی با ملاحظات دقیق روانی، طبیعی و اجتماعی را به اثبات رسانده؛ در شماره های مختلف بخش هایی از متن این کتاب منتشر می شود:
نقش اسلام در چند همسری
اسلام نه چند همسری را اختراع کرد، زیرا قرن ها پیش از اسلام در جهان وجود داشت، و نه آنرا نسخ کرد، زیرا از نظر اسلام برای اجتماع مشکلاتی پیش می آید که راه چاره آنها منحصراً به تعدد زوجات است. ولی اسلام رسم تعدد زوجات را اصلاح کرد. اول اصلاحی که به عمل آورد این بود که آن را محدود کرد، قبل از اسلام تعدد زوجات نامحدود بود، یک نفر به تنهایی می توانست صدها زن داشته باشد و از آن ها حرمسرایی به وجود آورد، ولی اسلام حداکثر برای آن معین کرد، به یک نفر اجازه نداد بیش از چهار زن داشته باشد. در حکایات و روایات نام افرادی در صدر اسلام دیده می شود که در حالی که اسلام آوردند بیش از چهار زن داشتند و اسلام آن ها را مجبور کرد مقدار زائد را رها کنند. از آن جمله نام مردی به نام غیلان بن اسلمه برده می شود که ده زن داشت و پیغمبر اکرم او را مجبور کرد که شش تای آن ها را رها کند و همچنین مردی به نام نوفل بن معاویه پنج زن داشت، پس از آن که اسلام اختیار کرد رسول اکرم امر کرد که یکی از آنها را حتما رها کند.
اصلاح دیگری که اسلام به عمل آورد این بود که عدالت را شرط کرد و اجازه نداد به هیچ وجه تبعیضی میان زنان یا میان فرزندان آن ها صورت بگیرد. قرآن کریم در کمال صراحت فرمود «فَإِن خِفتُم أَلَّا تَعدِلُوا فَوَاحِدَةً» اگر بیم دارید که عدالت نکنید، یعنی اگر به خود اطمینان ندارید که با عدالت رفتار کنید، پس به یکی اکتفا کنید.
در دنیای قبل از اسلام اصل عدالت به هیچ وجه رعایت نمی شد، نه میان خود زنان و نه میان فرزندان آنها. و البته در ایران ساسانی رسم تعدد زوجات شایع بود و میان زنان و همچنین میان فرزندان آن ها تبعیض قائل می شدند، به این صورت که یک یا چند زن، زنان ممتاز (پادشاه زن) خوانده می شدند و از حقوق کامل برخوردار بودند، سایر زنان به عنوان چاکر زن و غیره خوانده می شدند و مزایای قانونی کمتری داشتند .
اسلام همه این رسوم و عادات را منسوخ کرد، اجازه نداد که برای یک زن یا فرزندان او امتیازات قانونی کمتری قائل گردند.
عدالت عالی ترین فضیلت انسانی است، شرط عدالت یعنی شرط واجد بودن عالی ترین نیروی اخلاقی. با توجه به اینکه معمولا احساسات مرد نسبت به همه زن ها یکسان و در یک درجه نیست، رعایت عدالت و پرهیز از تبعیض میان زنان، یکی از مشکل ترین وظایف به شمار می رود. و در آخر تعدد زوجات با این شرط اخلاقی اکیدا و شدید به جای اینکه وسیله ای برای هوس رانی مرد واقع گردد، شکل و قیافه انجام وظیفه به خود میگیرد.
کسانی که تعدد زوجات را وسیله هوس رانی قرار داده اند، قانون اسلامی را بهانه برای یک عمل ناروا قرار داده اند، اجتماع حق دارد آن ها را مؤاخذه و مجازات و این بهانه را از دست آن ها بگیرد.
